Geen vakantiestress

16 juli 2012

Jaloers op de royals van Europa ben ik absoluut niet. Jaloezie is sowieso geen mooie eigenschap en ik ben zeer tevreden met mijn goede leven. Maar als ik echt iets zou moéten noemen waarop ik jaloers ben, dan is het de wijze waarop onze royals kunnen reizen. Ik hou van reizen en doe dat zowel privé als zakelijk veelvuldig. Waar ik echter een hekel aan heb, is koffers pakken en inchecken op vliegvelden. Om met het eerste te beginnen: ik kán het gewoon niet. Mijn koffers zitten altijd vol met zaken die ik niet nodig heb en wat ik wel nodig heb, vergeet ik. Ik ben eens naar een land in Afrika gereisd, waar het het hele jaar warm is, mét vier wintertruien, maar zónder zwembroek. En ik ben ook al eens in de winter naar Lech vertrokken met alleen maar shirts met korte mouwen in mijn bagage. Deze problemen zijn gemakkelijk te verhelpen door ter plekke nieuwe kleding te kopen, maar ik erger me kapot aan het feit dat ik niet in staat lijk te zijn mijn koffer goed in te pakken. Het gaat pas goed sinds ik het láát doen...

Jaloers op de royals van Europa ben ik absoluut niet. Jaloezie is sowieso geen mooie eigenschap en ik ben zeer tevreden met mijn goede leven. Maar als ik echt iets zou moéten noemen waarop ik jaloers ben, dan is het de wijze waarop onze royals kunnen reizen. Ik hou van reizen en doe dat zowel privé als zakelijk veelvuldig. Waar ik echter een hekel aan heb, is koffers pakken en inchecken op vliegvelden. Om met het eerste te beginnen: ik kán het gewoon niet. Mijn koffers zitten altijd vol met zaken die ik niet nodig heb en wat ik wel nodig heb, vergeet ik. Ik ben eens naar een land in Afrika gereisd, waar het het hele jaar warm is, mét vier wintertruien, maar zónder zwembroek. En ik ben ook al eens in de winter naar Lech vertrokken met alleen maar shirts met korte mouwen in mijn bagage. Deze problemen zijn gemakkelijk te verhelpen door ter plekke nieuwe kleding te kopen, maar ik erger me kapot aan het feit dat ik niet in staat lijk te zijn mijn koffer goed in te pakken. Het gaat pas goed sinds ik het láát doen…

 

Iemand die me zeer dierbaar is, doet het nu voor me en sindsdien gaat het altijd goed. Ik dacht dat de royals hun koffers ook altijd door anderen lieten inpakken, maar prinses Máxima vertelde afgelopen weekend dat zij de koffers van haar kinderen meestal zelf inpakt. Dat geloof ik meteen, maar ik denk dat ze haar eigen bagage wel door een kamenier laat inpakken en, zeker bij officiële reizen, op de plaats van bestemming ook laat uitpakken. Maar het allermooiste privilege, in mijn ogen dan, is wel het gemak waarmee onze royals op vliegvelden worden bijgestaan. Voor onze koningin staat er altijd een eigen vliegtuig klaar en daar wordt ze door haar hofauto tot aan de vliegtuigtrap naar toe gereden. Ook als er met KLM of Transavia wordt gevlogen, hoeven de leden van onze koninklijke familie niet in de rij staan, hun koffers in te checken en langs de douane. Het ’gedoe’ op het vliegveld – zo zie ik dat althans – wordt daardoor beperkt tot hooguit een paar minuten. Bij aankomst gaat het net zo snel: opgewacht door een auto en dan linea recta naar de eindbestemming. Ik kon er lange tijd alleen maar van dromen. Totdat ik bij het staatsbezoek aan Oman tot mijn eigen verbazing onderaan de vliegtrap werd opgewacht door iemand van de Nederlandse ambassade, die me naar de speciale aankomsthal voor vip’s bracht. In een prachtige zaal vol met bladgoud en spiegels kon ik wachten op het stempel in mijn paspoort en daarna bracht een blauwe BMW van de protocolafdeling van de sultan van Oman me naar het hotel. Nu ik weet hoe prettig het reizen op deze manier is, wil ik eigenlijk nooit meer anders. Maar ja, grote kans dat u me bij de eerstvolgende reis toch weer in de rij ziet staan…