Column: Arme Albert
16 februari 2011
Jaren geleden voorspelde ik al dat andere Europese hoven geleidelijk aan het voorbeeld van de Nederlandse koninginnen zouden gaan volgen en niet meer tot hun dood op de troon zouden blijven zitten. Het eerste koninkrijk dat zou volgen was in mijn ogen België. Er werd daar ook geen geheim gemaakt van het feit dat Albert op een dag als eerste koning der Belgen vrijwillig zou aftreden om plaats te maken voor zijn zoon, Filip. Dat woordje vrijwillig is belangrijk, want België had al eens een koning die voortijdig opstapte. Hij werd echter gedwongen om af te treden. Dat was koning Leopold III, de vader van de huidige koning Albert. Hem werd verweten in de oorlog in eigen land te zijn gebleven en in die periode te zijn getrouwd met het kindermeisje van zijn drie kinderen, Liliane Baels, met wie hij vervolgens een nieuw gezin stichtte. Na de Tweede Wereldoorlog ontstond daardoor de koningskwestie die vijf jaar duurde en bijna tot afschaffing van de monarchie heeft geleid. Gek genoeg waren het toen de Walen die van de koning af wilden, terwijl nu juist een meerderheid van de Vlamingen straks liever geen koning Filip wil. Albert is wél populair en houdt de monarchie dus nu in feite bij elkaar.
De kans dat Albert binnenkort gaat aftreden lijkt echter aanzienlijk geslonken nu het maar niet lukt om een nieuwe regering te formeren. De koning lijkt de politieke impasse niet te kunnen doorbreken. Maar dat is niet ongunstig voor de monarchie. Sterker nog: veel Belgen vinden dat de koning zich nog wel inzet voor het land en dat de politici het laten afweten. Maar als er eindelijk een nieuwe regering zal zijn, dan nog zal er voorlopig een behendig staatshoofd nodig blijven om de eenheid van het land te bewaren. Het is daarom de vraag of men het zal aandurven de troon al over te dragen aan de nog altijd niet bijster populaire prins Filip. Juist nu de politieke situatie zo moeilijk is moet de koning behendig kunnen laveren en Albert geniet het aanzien dat daarbij nodig is. Filip zou het wel eens heel moeilijk kunnen krijgen, met alle desastreuze gevolgen van dien.
Koning Albert viert dit jaar zijn 77ste verjaardag en hij staat voor de moeilijke keuze: kiest hij binnenkort voor een pensioen zodat hij op de achtergrond zijn zoon kan bijstaan? Of zet hij de traditie toch voort, blijft hij koning voor het leven en komt er pas een nieuw staatshoofd als Albert overlijdt? In zijn hart zou Albert volgens mij het liefst voor de eerste optie kiezen, maar zijn verstand zegt misschien dat de tweede optie belangrijker is. Het lijkt me een moeilijke keuze. Arme Albert.