De andere koninklijke familie

4 oktober 2012

Sinds de kinderen van prinses Irene zijn ingelijfd bij de Nederlandse adel heeft ons land in feite twee koninklijke families. Allereerst natuurlijk de Oranje-Nassau’s, het geslacht dat sinds 1813 ons staatshoofd levert. Sinds 1996 is ook de familie De Bourbon de Parme deel van de Nederlandse adel geworden en ook dit is een koninklijke familie. De prinsen en de prinsessen hebben recht op het predikaat Koninklijke Hoogheid en staan daarmee in rang in feite voor de kinderen van prinses Margriet, die ’slechts’ Hoogheid zijn. Onderling is er natuurlijk geen verschil, want de familiebanden tussen de twee vorstenhuizen zijn nauw en de verhoudingen zijn goed. Prins Carlos heeft de status van een niet-regerend vorst en wordt in het buitenland met de eer die daarbij hoort behandeld. In Nederland ligt dat wat moeilijker, door zijn nauwe familiebanden met koningin Beatrix. Voor haar is hij in de eerste plaats haar neef en en hij houdt op zijn beurt zeer veel rekening met haar moeilijke positie als staatshoofd. Aangezien Carlos door sommigen wordt gezien als de rechtmatige koning van Spanje is het voor hem zaak zo diplomatiek mogelijk op te treden. Hij zal zijn tante, die goede banden met de Spaanse koning onderhoudt, niet in verlegenheid willen brengen. Maar hij zal de mensen die in hem de rechtmatige koning van Spanje zien evenmin willen teleurstellen. Daarom lijkt de prins voor een mooi evenwicht te hebben gekozen.

Afhankelijk van het land waar hij is, vervult hij de rol waarvoor men hem daar houdt. Hier in Nederland is dat de neef van de koningin. En aangezien hij het grootste deel van zijn dagen hier doorbrengt, stelt hij zich bescheiden op. Carlos en zijn echtgenote Annemarie leiden het grootste deel van het jaar een normaal bestaan in hun woonplaats Den Haag. Met normaal bedoel ik dan: gewoon werken voor de kost, daarna boodschappen doen, thuis koken en een gezellig huiselijk bestaan leiden. Als er wat in Parma te doen is, zijn ze daar graag bij en dáár worden de prins en de prinses dan vooral als hertog en hertogin gezien. Zoals afgelopen weekend bij de doop van hun dochter. Ik mocht daar bij zijn en kon met eigen ogen vaststellen hoe goed de banden tussen dit paar en de bevolking van Parma zijn. Er waren diverse mooie bijeenkomsten met fantastische muziek, mooi verzorgde programmaboekjes en prachtige bloemdecoraties. Wie bedenkt dat Carlos en Annemarie geen hofhouding hebben om dit allemaal te regelen en dus heel veel zelf (moeten) doen, krijgt er alleen maar meer bewondering voor. Ook de contacten met de media verlopen zonder uitzondering prima, waarbij het respect aan beide kanten voelbaar is. De familie De Bourbon de Parme heeft geen eigen persdienst en aangezien de media-aandacht alsmaar groeit, is dat best moeilijk. Met journalisten en fotografen die allemaal iets exclusiefs willen, ligt de chaos om de hoek. Maar zover is het niet gekomen en ik hoop ook niet dat het gebeurt. Want als journalist is het prettig wat meer vrijheid te hebben en niet veroordeeld te zijn tot een plek in een persvak, zoals bij de andere koninklijke familie van ons land vaak noodzakelijk is.