Tradities

14 december 2016

De wereld verandert razendsnel, maar sommige tradities blijven onveranderd. Hoewel steeds minder mensen gelovig zijn, lijkt de geboorte van Jezus Christus alleen maar grootser gevierd te worden. Mensen die zelden koken, draaien met kerst hun hand niet om voor een zelfgemaakt vijfgangenmenu en wie slechts een boompje heeft staan, steekt wat schraal af tegenover de rest van de buurt waar hele huizen worden omgetoverd tot kerstpaleizen.

In sommige buurten blijft het daar niet bij: ook de buitenkant wordt behangen met lichtjes en even is er niemand die klaagt of zich zorgen maakt over een hoge energierekening…

Zelfs de kerken zitten rond kerst voller dan normaal. Dit jaar valt het kerstfeest bovendien samen met chanoeka, het joodse feest van het licht. Ook dat wordt groots gevierd.

Aan de Europese hoven wordt kerst natuurlijk niet genegeerd. Maar de tradities zijn wel anders. In de Scandinavische landen is het ’t grote kinderfeest, vergelijkbaar met onze Sinterklaas. In België gaat het vooral om de avond van de 24ste: dan wordt met de hele familie gegeten, terwijl wij Nederlanders dat op de avond van 25 december doen. Koningin Elizabeth gaat op die dag altijd met haar familie naar de kerk en meteen daarna is de lunch. Daar wordt zoveel gegeten dat het diner die avond wordt overgeslagen.

Hoe onze koninklijke familie kerst viert, weten we niet tot in detail. Prinses Beatrix gaat op kerstavond vaak naar de kerk. Vroeger was dat de Haagse Kloosterkerk, maar wellicht dat ze dit jaar in de kerk naast haar landgoed Drakensteyn te vinden zal zijn. Koning Willem-Alexander en zijn gezin zijn dit jaar niet in Nederland, maar wellicht dat zij met Máxima’s familie in Argentinië een kerk zullen opzoeken. De koning beschouwt zijn geloofsleven echter als een privézaak en zal er dus niets over bekend maken.

Wat ik wel weet, is dat hij brak met een oude traditie dat de Oranjes hun kerstboom zo laat mogelijk neerzetten. Op Soestdijk kwam die pas vlak voor kerst en werd hij door Juliana en Bernhard samen opgetuigd. Niet met allerlei ornamenten, ballen en slingers maar alleen maar met hele dunne zilveren sliertjes. En – ook niet onbelangrijk – échte kaarsjes. De meeste families zouden dat nu niet meer durven, maar Juliana en Bernhard hielden die traditie tot hun laatste jaren aan.

Willem-Alexander, die van tradities houdt, versiert zijn boom net zoals zijn grootouders, maar zonder echte kaarsjes. De boom verdwijnt altijd weer snel na de kerst. Meestal terug in het bos, waar die dan verder kan leven, om het jaar daarop weer dienst te doen. Ik vind dat persoonlijk wat mooier dan de aanblik van al die dorre, naaldloze sparren die zo troosteloos op straat liggen na de feestdagen…