Prinses om u tegen te zeggen

14 september 2011

Er zullen best veel meisjes zijn die dolgraag prinses willen worden en daar ook heel veel voor over hebben. Maar wat als je toevallig op een prins verliefd wordt en daardoor ineens als prinses door het leven moet? Ik moest daar aan denken toen ik afgelopen week prinses Annemarie sprak. Deze intelligente én mooie dame trouwde eind vorig jaar met prins Carlos de Bourbon de Parme, de hertog van Parma en Piacenza. Annemarie mag daardoor alle titels van haar man voeren en dat zijn er nogal wat. Ze heeft er dus in één klap meer dan bijvoorbeeld prinses Laurentien, die alleen de titel Prinses der Nederlanden mag voeren. Maar Annemarie kiest er voor om haar meisjesnaam te blijven gebruiken. Die is overigens ook al erg mooi: Gualthérie van Weezel.

Deze naam gebruikt ze in haar dagelijks leven, waarin ze als journalist bij de NOS werkzaam is. En ook op haar deze week verschenen boek De Smaak Van De Macht (uitgeverij Conserve) staat ze met de naam waarmee ze geboren werd. Maar wat doe je dan als je haar spreekt? Zeg je dan hoffelijk ‘Koninklijke Hoogheid’, de titel die ze sinds haar huwelijk mag voeren? Of gebruik je het wat afstandelijke en voor een vrouw van 33 jaar wat ouwelijke ‘mevrouw’? Om dan nog maar te zwijgen over het feit dat journalisten vaak heel informeel met elkaar omgaan en elkaar dan meestal tutoyeren. Bij de meeste leden van de koninklijke familie zeg ik ‘U’ als ik ze spreek en gebruik ik het predikaat ‘Hoogheid’, ‘Majesteit’ of ‘Koninklijke Hoogheid’ bij de eerste vraag, om het daarna slechts sporadisch te gebruiken. In het informele circuit, voorzover dat er is, kan het wel gebeuren dat er getutoyeerd wordt. Maar dat was weer te informeel voor het gesprekje met Annemarie. Ik heb het daarom maar een beetje omzeild en het gewoon netjes bij ‘u’ gelaten en dat leek haar ook prima te bevallen. Het boek van de prinses heb ik in één ruk uitgelezen, overigens. Voor dit boek sprak prinses Annemarie de nog levende voormalige minister-presidenten van ons land. Zij gaan ondermeer in op wat het met iemand doet om de baas van ons land te zijn. Het is een heel interessant en vlot geschreven boek, dat een aardige inkijkje geeft in het leven van een premier. Een boek om ‘u’ tegen te zeggen! En als het een succes wordt, hoop ik dat ze ooit nog een boek schrijft over wat het met iemand doet om op een dag prinses te worden…