Columns

Dat leden van de koninklijke familie ook ’gewone’ mensen zijn, lijkt me duidelijk. Ze hebben recht op een privéleven waarvan niet alles gedeeld hoeft te worden. Maar hoe belangrijker de positie in een koningshuis, hoe meer iets van belang kan zijn. De gezondheid van de koning is van landsbelang. Als hij ziek is – meer dan een griepje – hoort het land dat te weten. Als zijn dochter haar enkel breekt, hoeven we daar in principe niets over te horen. Maar we willen het wel weten, want de bijkomende factor van een monarchie is dat het leven van de koninklijke familie op gepaste afstand gevolgd wordt.

Aan het Engelse hof worden tradities lang in stand gehouden. Een van die tradities is dat de Engelse koningin haar honderden personeelsleden met kerst persoonlijk een geschenk overhandigt. Dat was lange tijd een heel gedoe, want de ontvanger moest aangeven wat hij of zij wilde hebben en dat moest dan gekocht worden. Zo’n twintig jaar geleden besloot Elizabeth het roer om te gooien. Ze liet vanaf toen elk jaar een speciaal cadeau maken dat alleen aan het personeel gegeven werd en daardoor zeer exclusief was. Per personeelslid mocht er zo’n 50 pond worden besteed. Een klokje, champagneglazen met een verzilverd dienblad, een vaas, een fruitschaal en dat allemaal met het monogram van de koningin en verpakt in een doos met daarop ’Christmas’ en het bewuste jaar. Het is exclusief want nergens te koop en je kunt het alleen krijgen als je echt voor de koningin werkt.

Wie deze column vaak leest, weet dat ik bewondering heb voor de Britse koningin Elizabeth. Naar mijn mening is er in de geschiedenis niet één staatshoofd geweest die in haar leven zoveel veranderingen heeft meegemaakt als zij. Ze werd geboren in een tijd dat haar grootouders nog keizer en keizerin van India waren en het voor gewone stervelingen onmogelijk was om ooit met royals in contact te komen.

Ik geef het eerlijk toe: ik dacht dat het nog wel even zou duren voordat de verloving van prins Harry en Meghan Markle bekendgemaakt zou worden. Ik kon me niet voorstellen dat ze, al was het alleen maar voor de beeldvorming, niet eerst een paar maanden of een half jaar zouden samenwonen voordat de aankondiging kwam. Ik zat er dus naast. Maar nu de verloving er is, ben ik helemaal om. Want waarom zouden ze eigenlijk wachten als ze toch al zeker lijken te weten dat ze elkaars levenspartners willen zijn?

Ik heb weleens medelijden met koningin Máxima. Niet vaak hoor, want dat heeft ze helemaal niet nodig. Maar de obsessie met haar kleding lijkt steeds groter te worden. Ik geef het eerlijk toe: ook ik ben elke keer benieuwd wat ze ergens draagt. Ik kom dan niet verder dan mooi of minder mooi, en een enkele keer lelijk. Dat zegt niks over die kleding, maar alles over mijn smaak en het is dus totaal niet objectief. Maar ondertussen vindt half Nederland er wat van. Er is zelfs een website die helemaal gewijd is aan de kleding van Máxima en meestal al enkele minuten nadat de eerste foto’s van een bepaald optreden naar buiten zijn gekomen, weet men daar te melden wie de kleding gemaakt heeft, waar de hoed gekocht is en wie de ontwerper van de schoenen is.

Op maandag 20 november zijn koningin Elizabeth en prins Philip 70 jaar getrouwd. Dat wordt een platina of briljanten huwelijk genoemd. In Nederland behalen steeds meer paren deze mijlpaal. In 2016 waren er 219 paren die vierden dat zij zeventig jaar getrouwd waren, terwijl 254 paren zelfs nog langer geleden in het huwelijk traden. Die groei zal nog wel even doorzetten, want deze mensen stammen nog uit de tijd dat je gewoonweg niet ging scheiden.

Koningin Máxima ging vorige week naar Nigeria en ik mocht mee. Dat het een bijzondere reis zou worden, stond eigenlijk al van het begin af aan vast. We zouden de koningin nu echt de hele werkdag volgen vanwege de veiligheidssituatie in Nigeria. Normaal gesproken is het een goede gewoonte om niet in het hotel te logeren waar de koningin verblijft. Zij wil graag met haar delegatie ontbijten en dan zit de pers ook in de ontbijtzaal, dat is niet handig.

Momenteel zit ik in Nigeria. Niet voor een vakantie, maar om een reis van koningin Máxima mee te maken. De koningin heeft, zoals u weet, een hoge VN-functie waarbij ze toegang tot financiële diensten voor de armste mensen in de wereld bepleit.

Ik was afgelopen week in Los Angeles en toevallig trad André Rieu daar op. Met twee Amerikaanse vrienden ben ik naar het concert gegaan en ik zag dat de Maastrichtse orkestleider ook daar de zaal wist te ontroeren, te laten dansen en iedereen een onvergetelijke avond bezorgde.