Moord en brand

29 september 2011

Uit eigen ervaring weet ik dat het fijn is dat, als je een boek publiceert, er wat commotie ontstaat. Immers: daardoor weet iedereen meteen dat het boek uit is en de meeste mensen willen het dan ook snel lezen. Bij mijn boek De Vrouwen van Prins Bernhard gebeurde dat, en het zorgde er voor dat we binnen enkele weken naar de zesde druk gingen.

Uit eigen ervaring weet ik dat het fijn is dat, als je een boek publiceert, er wat commotie ontstaat. Immers: daardoor weet iedereen meteen dat het boek uit is en de meeste mensen willen het dan ook snel lezen. Bij mijn boek De Vrouwen van Prins Bernhard gebeurde dat, en het zorgde er voor dat we binnen enkele weken naar de zesde druk gingen.

Afgelopen week gebeurde het weer rondom een boek over de Oranjes. Dorine Hermans bracht Wie Ben Ik Dat Ik Dit Doen Mag uit over de troonswisselingen in ons land. Een klein deel zorgde voor de nodige ophef. In haar boek voert Dorine Hermans Huub van ’t Hek op, die pittige uitspraken doet over het huwelijk van koningin Beatrix en prins Claus.

Huub van ’t Hek heeft daar zijn geheel eigen visie op en ik begrijp heel goed dat Dorine dat een waardevolle aanvulling vond. Het is een ander, kritisch geluid in een wereld waarin veel mensen liever hun tong afbijten dan de waarheid vertellen. De RVD reageerde boos op de uitlatingen van Van ’t Hek en zei hij dat hij de nagedachtenis van prins Claus verminkt had. Nog opmerkelijker was de reactie van een deel van het publiek. Dat schreeuwde op internetfora en in ingezonden brieven moord en brand. Ik kan me niet voorstellen dat al die mensen die een mening over Van ’t Hek en Dorine Hermans hebben ook echt het boek hebben gelezen. Het overgrote deel van de reacties leek direct afgeleid van de reactie van de RVD. Want de meeste mensen die reageerden, deden voorkomen alsof prins Claus er in dit boek slecht vanaf komt. Het laatste is het geval. Huub van ’t Hek probeerde – of het gelukt is, blijft de vraag – een ander beeld te schetsen rondom de prins en de problemen die hij had. Maar dat is niet negatief voor de prins. De koningin komt er wél bekaaid vanaf, want het beeld dat Van ’t Hek over haar schetst, is niet zo positief. Maar het zegt wel iets over wat de troonsbestijging van Beatrix voor haar man en haar kinderen betekende of betekend kán hebben. En daarom hoort het in dit boek. Ik heb het in één ruk uitgelezen. Het boek is informatief, af en toe zeer vermakelijk en heel vlot geschreven. En die paar pagina’s over prins Claus? Die zijn pittig. En voor de nabestaanden waarschijnlijk zeer moeilijk te accepteren. Vandaar de scherpe veroordeling via de RVD…