Laurentien heeft gelijk!

2 februari 2009

Tot 31 januari waren de Nationale Voorleesdagen, iets dat u eigenlijk niet voorbij kan zijn gegaan. Het was prinses Laurentien die in de Haagse Centrale Bibliotheek tijdens Het Nationale Voorleesontbijt de aftrap nam van De Nationale Voorleesdagen. De Prinses las toen voor uit het Prentenboek van het Jaar 2009; Anton Kan Toveren van de auteur en illustrator Ole Könnecke.En ook vanuit Apeldoorn kwam er versterking. Aan kinderen van groep 5 van OBS Beekbergen las prinses Margriet voor uit Het Deegmannetje van Annie M.G. Schmidt. En Pieter van Vollenhoven las voor uit Kikker Is Kikker van Max Velthuis, aan leerlingen van CBS 't Mosterdzaadje uit Gortel. Het Nationale Voorleesontbijt is de aftrap van De Nationale Voorleesdagen. Doel van de campagne is het bevorderen van voorlezen aan kinderen die zelf nog niet kunnen lezen.Tijdens het voorleesontbijt lezen prominente en niet-prominente Nederlanders in het hele land peuters en kleuters voor. En dit jaar mocht ik daar voor het eerst aan meedoen.

Tot 31 januari waren de Nationale Voorleesdagen, iets dat u eigenlijk niet voorbij kan zijn gegaan. Het was prinses Laurentien die in de Haagse Centrale Bibliotheek tijdens Het Nationale Voorleesontbijt de aftrap nam van De Nationale Voorleesdagen. De Prinses las toen voor uit het Prentenboek van het Jaar 2009; Anton Kan Toveren van de auteur en illustrator Ole Könnecke.
En ook vanuit Apeldoorn kwam er versterking. Aan kinderen van groep 5 van OBS Beekbergen las prinses Margriet voor uit Het Deegmannetje van Annie M.G. Schmidt. En Pieter van Vollenhoven las voor uit Kikker Is Kikker van Max Velthuis, aan leerlingen van CBS ’t Mosterdzaadje uit Gortel. Het Nationale Voorleesontbijt is de aftrap van De Nationale Voorleesdagen. Doel van de campagne is het bevorderen van voorlezen aan kinderen die zelf nog niet kunnen lezen.Tijdens het voorleesontbijt lezen prominente en niet-prominente Nederlanders in het hele land peuters en kleuters voor. En dit jaar mocht ik daar voor het eerst aan meedoen.

Via Weekend-collega Ingrid Kortooms was ik gevraagd om op de Amsterdamse Joop Westerweelschool een ochtend voor te lezen. Dit is een school in de Amsterdamse wijk De Baarsjes en één van die scholen waar eigenlijk alleen maar kindertjes met buitenlandse (voor)ouders zitten. Toen ik zelf op de lagere school zat, was ik zelf de enige ’beetje buitenlander’ omdat mijn moeder uit België komt. Maar op deze school hebben de kinderen wortels in de meest uiteenlopende landen. En ik wist dus eigenlijk ook niet wat ik kon verwachten. Ik heb zelf geen kinderen en de kleine kinderen in mijn omgeving gaan nog niet naar school. Dus heel veel ervaring heb ik niet met het voorlezen aan de kleintjes. Maar wat was het leuk! Ze zaten gespannen in een grote kring te wachten, met hun moeders en vaders in de buurt. Uit het eerste boek dat ik zou voorlezen, kozen ze Dikkie Dik. Nog voordat ik kon beginnen, stond er eentje op. ’Jij bent een hele Dikkie Dik,’ zei een ventje van nog geen meter hoog wijzend naar mijn buik. En dat leverde natuurlijk meteen gegiechel op bij zijn klasgenootjes. Vervolgens werd er ademloos naar de verhaaltjes geluisterd. En bij elke tekening was er natuurlijk een verhaal. De tweede groep was wat ouder en kreeg daardoor een mooi boekje over het leven van Salvador Dali. De prachtige tekeningen zorgden voor heel wat gesprekken met de klas. Toen ik vroeg wat voor figuren ze, net als in het boek, in de wolken hadden gezien, stond de kleinste van de klas op. ’Een heeel groot monster,’ zei hij. En met zijn armpjes gaf hij aan hoe groot dat monster was geweest. Een ander had een draak gezien. En weer een ander heel grote slagroomtaarten. Bij de vragenronde wilden ze natuurlijk alles over prinsen en prinsessen horen. ’Kan een Koningin ook met een prinses trouwen?’ vroeg een vrolijke krullenbos. ’Alleen al ze dat heel graag wil,’ antwoordde ik maar, want hoe leg je dat nou precies uit aan iemand van vier. En een ander wilde weten of Amalia thuis ook de rose prinsessenjurk had hangen die de vraagstelster met haar verjaardag had gekregen.
Ik had prinses Laurentien al eens horen vertellen hoe belangrijk het is om gesprekken met kinderen aan te gaan en ze heeft niet gelogen. Dit was de eerste keer dat ik zelf ervoer hoe leuk dat kan zijn. Als er volgend jaar weer Nationale Voorleesdagen zijn, doe ik graag weer mee. Nu maar hopen dat ik weer word gevraagd.