Krijgt Filip wel een kans?
10 juli 2013
We zijn net over de helft van het jaar en nu al kan ik zeggen dat 2013 op royaltygebied een onvergetelijk jaar gaat worden. Nationaal natuurlijk omdat de inhuldiging van koning Willem-Alexander zo’n speciale gebeurtenis was. Daarna volgden nog de kennismakingsbezoeken aan de provincies en buitenlandse monarchieën. Volgende week is de eerste ontmoeting van de media met het koninklijk gezin en dit najaar gaan de koning en koningin naar de (voormalige) Antillen. Een fantastisch jaar dus op royaltygebied. Dat we in Nederland een troonswisseling zouden krijgen, was op zich niet zo heel verrassend. Die traditie hebben we nu eenmaal en de Nederlanders vinden het goed dat op een gegeven moment de oude generatie plaatsmaakt voor een nieuwe. Maar als er iemand was geweest die voor dit jaar ook de troonsafstand van de paus, de emir van Qatar en de Belgische koning had voorspeld, dan had ik die regelrecht naar de Ursulakliniek verwezen.
Koning Albert maakt volgende week plaats voor zijn zoon Filip, die vanaf dat moment koning Philippe zal zijn. De huidige kroonprins van België is er al lange tijd aan toe koning te worden, maar het is nu al duidelijk dat hij het erg moeilijk zal krijgen. Je kunt je zelfs afvragen of Philippe überhaupt nog wel een eerlijke kans krijgt. Al jarenlang wordt hij door de Vlamingen vergeleken met Willem-Alexander, die in de ogen van onze zuiderburen alles beter, vlotter en leuker doet. De verschillen tussen de twee mannen zijn inderdaad groot. Maar in België speelt veel meer dan alleen het feit dat de huidige kroonprins wellicht niet ’s werelds meest vlotte man is. De monarchie is al tijden in opspraak en steeds meer Vlamingen verlangen naar een zelfstandige staat, los van Wallonië. Daarbij lijkt de monarchie, en Filip in het bijzonder, een gemakkelijk slachtoffer, waarop alle onvrede losgelaten kan worden. Bovendien zijn de adviseurs van de Belgische koninklijke familie ook een beetje wereldvreemd. Het paleis stuurde aan journalisten een 150 pagina’s tellend boekwerk waarin Filip als een intellectueel en weldoener wordt omschreven. Zo heeft de prins zich verdiept ’in de Griekse klassieke beschaving.’ Hij friste hiervoor zelfs zijn kennis op van het Oudgrieks om de teksten van de grote denkers in de oorspronkelijke versie te lezen en zo ’dit denken in al zijn schoonheid te kunnen appreciëren.’ Boeken leest hij liefst in de oorspronkelijke taal en voor zo’n beetje elke reis die hij in zijn leven maakte, verdiepte Filip zich enorm in alle facetten van de cultuur. Ondertussen hielp hij Moeder Teresa in het diepste geheim in de sloppen van Calcutta en bouwde hij vluchtelingenkampen in Afrika. Allemaal nieuwe en fantastische feiten rondom de toekomstige koning. Grote vraag is: waarom komt het paleis daar nu pas mee? Had het ’t imago van Filip in de afgelopen jaren niet geweldig geholpen als we hadden geweten wat hij in die jaren allemaal aan goeds heeft gedaan?
