Jammer!
24 februari 2011
Er zijn van die dagen die je als royaltyverslaggever niet mag missen. Koninginnedag staat met stip op één. En Lech op twee. Toch was ik er dit jaar niet bij. Met pijn in het hart, dat wel. Waarom dan niet? Allereerst omdat ik over een goede week al naar Oman vertrek om daar verslag te doen van het staatsbezoek van koningin Beatrix, kroonprins Willem-Alexander en prinses Máxima. Meteen daarna gaat het hele gezelschap door naar Qatar en reis ik door naar Zuid-Afrika, om er verslag te doen van André Rieu’s concerten in dat land. Met zoveel gereis in het vooruitschiet was een weekendje thuis me dus best veel waard. Daarnaast werkt er op de Royaltyredactie een jonge, enthousiaste verslaggever die ook de kans moet krijgen om een netwerk op te bouwen en de plekken te zien die een grote rol spelen in het leven van de Oranjes. Ik heb daar ook alle kansen toe gehad en het zou flauw zijn om leuke tripjes als naar Lech altijd voor mezelf op te eisen. Rick, zo heet de collega, mocht dus gaan. En hoewel hij eigenlijk schrijvend journalist is, verraste hij mij met een prachtig videoverslag. Kijken dus!
Jammer is wel dat de koninklijke familie gestopt is met het jaarlijkse praatje in Lech. Dat is, volgens de RVD, om praktische redenen. Nu de kinderen wat groter zijn willen zij meteen de skipiste op en de ouders kunnen dan niet nog eens met de journalisten gaan praten. Dat is jammer, want daardoor blijft alleen het praatje bij de zomersessie over voor het grootste deel van de pers. Eén keer per jaar is eigenlijk te weinig en dus hoop ik dat volgend jaar toch weer een mogelijkheid wordt gevonden om even wat woorden met de journalisten te wisselen. Want naast mooie plaatjes moet er ook een artikel geschreven worden. Dit jaar zorgde Huub Oosterhuis daar nu ongewild voor, maar ik vraag me af of de Oranjes daar zo blij mee zijn. De afkeer van Oosterhuis ten opzichte van de PVV is bekend, evenals zijn lidmaatschap van de SP. Maar toen ik zijn uitlatingen zag, was ik toch in shock. Want in feite voerde hij politiek over de rug van de koningin. Dat doe je niet. Beatrix mag dan de weduwe zijn van prins Claus – de man die Oosterhuis zag als zijn beste vriend – toch had hij rekening moeten houden met haar positie als staatshoofd. Als hij een echte vriend of vertrouweling was, had hij haar niet betrokken bij zijn observaties, uitlatingen of wat dan ook. En dan had hij zijn woorden ook niet min of meer hoeven intrekken, een dag na de uitzending van Blauw Bloed. Met vrienden als Oosterhuis heeft ons koninklijk huis in mijn optiek geen vijanden meer nodig…