In de geest van Diana
30 oktober 2013
Zestien jaar geleden overleed prinses Diana. Over de omstandigheden rond haar dood blijven vraagtekens bestaan en er is zelfs een nieuw onderzoek gaande dat moet uitwijzen of de Britse geheime dienst op enige wijze betrokken was bij het ongeluk.
William en Harry houden zich al sinds die donkere dag in 1997 afzijdig van alle geruchten en roddels rond de dood van hun moeder. Immers: ze krijgen haar er toch niet mee terug. Bovendien wordt in sommige van die complot-theoriën ook gewezen naar enkele mensen die de twee prinsen zeer dierbaar zijn. Toch vraag ik me weleens af of William en Harry zelf niet ook benieuwd zijn naar wat zich in die nacht van 31 augustus in Parijs precies heeft afgespeeld. Er zijn nog te veel vragen onbeantwoord en dat moet toch ook aan de zoons van Diana knagen.
Dat William zijn moeder nog meer mist nu hij zelf een kindje heeft, is overduidelijk. Ook bij zijn huwelijk was al pijnlijk duidelijk hoe jammer hij het vond dat Diana zijn bruid nooit mocht leren kennen. Toch is hij er samen met Harry in geslaagd de geest van zijn moeder te laten voortleven. Het meest duidelijk zien we dat bij de openbare verplichtingen van de twee prinsen. Zij staan dan net zo dicht bij de mensen als Diana dat deed. Waar tussen de andere Britse royals en de mensen die zij ontmoeten vaak een denkbeeldige barrière lijkt te staan, is die volledig verdwenen als William en Harry in actie komen. Ze laten mensen zien dat ze zich een van hen voelen, in plaats van boven anderen verheven. Deze aanpak zal de Britse monarchie nog sterker maken.
Achter de paleismuren heeft zich ook een kleine revolutie voltrokken. William en Kate willen een zo normaal mogelijk gezinsleven leiden. Ze willen niet omringd worden door stijve lakeien in livreien maar door echte mensen. Net zoals Diana in de laatste jaren van haar leven. Haar butler Paul Burrell werd een van haar vertrouwelingen, en zelfs een beetje deel van het gezin. Ook andere medewerkers werden meer vrienden dan personeel. Dat zorgde ervoor dat William en Harry een veel gelukkiger jeugd hadden dan bijvoorbeeld hun vader, die zijn ouders in zijn jeugd soms maar een uurtje per dag zag en voor de rest was overgeleverd aan strikt en streng personeel. Zelfs prins Charles lijkt nu in te zien dat Diana destijds gelijk had. De prinses had echter geen gelijk in haar houding ten opzichte van Camilla. Zij werd door Diana destijds als de vijand gezien en ten paleize werd ze door de prinses zelfs tot ’Rottweiler’ omgedoopt. Camilla heeft zich echter als een tweede moeder ontfermd over William en Harry, en voor de kleine George zal zij zelfs een grootmoeder worden. Voor Diana zou dat destijds ongetwijfeld een gruwelgedachte zijn geweest. Maar als ze had kunnen zien hoe haar zoons het nu doen, zou ze er wellicht toch wel vrede mee kunnen hebben. Uiteindelijk gold voor Diana maar één ding en dat was het geluk van haar boys.
