Een ochtend mee met Máxima
22 april 2010
Trouwe lezers van deze column weten hoe enthousiast ik ben over voorlezen. Dat ben ik gaan doen door prinses Laurentien, die benadrukte hoe belangrijk het is om al zo mogelijk te beginnen met het voorlezen bij kinderen. Inmiddels werk ik al weer enkele jaren op verschillende scholen mee aan de Nationale Voorleesdagen. Een vaste afspraak, die ook al weer voor dit jaar staat, is op de Joop Westerweelschool in Amsterdam. Op die school zitten voornamelijk kinderen met een buitenlandse achtergrond en juist daar is het dus heel belangrijk om al zo vroeg mogelijk verhalen in de Nederlandse taal te laten horen. Het voorlezen is er elk jaar een feest, maar ik was wel verbaasd toen ik onlangs al een telefoontje kreeg van Dick Haanraadts, de enthousiaste directeur van die school. Hij vertelde – niet zonder trots - dat Máxima naar zijn school kwam om zich te laten bijpraten over de voorleesexpress. Dit initatief van twee Utrechtse zussen wordt ondersteund door het Oranjefonds, waarvan Máxima beschermvrouwe is.
De VoorleesExpress is een project waarbij kinderen met een taalachterstand wekelijks thuis worden voorgelezen door enthousiaste vrijwilligers. Dit stimuleert de taalontwikkeling van kinderen, verrijkt de taalomgeving in huis en brengt mensen met elkaar in contact. ’Omdat jij voorleest bij ons, zouden we het leuk vinden als jij er ook bij bent,’ zei Dick. Een aanbod waartegen je geen ‘nee’ kunt zeggen, natuurlijk. Een ochtend ‘meedraaien’ tijdens een werkbezoek van prinses Máxima is niet alleen leuk, maar óók leerzaam. De prinses, die snipverkouden was, wilde alles weten over het project. Ze sprak met vrijwilligers en de schooldirecteur, om vervolgens ook met een aantal ouders te praten over het feit dat zij hun huis openstellen voor een vreemde, die de kinderen komt voorlezen. Daarop stuitte de prinses al snel op het probleem dat speelt. Want in de meeste islamitische gezinnen zijn mannelijke vrijwilligers niet echt welkom. ’Ik zou het niet prettig als er een vreemde man in mijn huis komt, als ik er niet bij ben,’ zei een man eerlijk. De prinses knikte begrijpend. Toen ze vroeg hoe vaak de man zijn kinderen nu zelf voorlas had ze wat minder begrip. ’Twee keer,’ zei hij. Waarop Máxima verbaasd vroeg: ’Waarom niet elke dag.’ Het probleem van de verschillende leeftijden in het gezin herkende ze uit de eigen thuissituatie. ’De oudere kinderen willen andere boekjes dan de jongste. Dat is bij ons ook zo,’ zei ze. Maar Máxima vond het wel goed om de jongsten er bij te laten zijn als er boekjes voor de oudere kinderen werden voorgelezen. Bij het vertrek kwam de prinses nog even op me afgelopen. ’Leuk dat u hier ook voorleest. Dat moet u blijven doen!’. Ik geef het maar eerlijk toe dat ik er even van stond te blozen. Want openlijke koninklijke goedkeuring is me nog niet zo vaak overkomen….
Zie ook: www.voorleesexpress.nl